هر کس گرفـته غـیر تو مـأوای دیگر            خـیـری نـدیـده از گـدایـی‌هـای دیگـر

من روزی‌ام را از تو بی منّت گرفـتم            منّت فـراوان است در هر جای دیگر

یک پای من رفته است امشب سمت مکّه            سمت نجـف رفته است اما پای دیگر

تو با علی یعنی دوتن در بین یک روح            شیـعـه نـدارد جـز شـما بـابـای دیگـر

وقت ولادت نیست، هنگام ظهور است            دنـیا مـی‌آیـی تو ز یک دنـیـای دیگـر

حـالا که رفـتـم تـا عـلـی و تا مـحـمـد

بـایـد بـگـویـم یـا عــلـی و یـا مـحـمـد

نور تو خـیلی قـبل از آدم معـتـبر بود            از تو چه در انجیل و چه تورات اثر بود

دنـبـال تـو بــودنـد احــبــار یــهــودی            قلب کشـیشان از ظهـورت با خبر بود

هـر روز عـبـدالله را تـهــدیـد کـردنـد            هر روز عـبدالمـطلب تحت نظـر بود

تو آمدی ایوان کسری هم ترک خورد            آثـار ربـانـیّـت هـر جـا جـلـوه‌گـر بود

آتـشکـده یکـباره اصلاً ریخـت بـر هم            خاموش شد هر مشعلی که شعله‌ور بود

شب کافی است ای مکه! دیگر ماه آمد

الــلـه اکــبــر کــه رســول الـلـه آمــد

اُمّـی شـدی، ‌اُمُّ الـقــرا شـد زادگـاهـت            پیغـمـبران را زنـده کرده روی ماهت

خیلی دعـا کردی برایش جای نفـرین            حتی همان که خار می‌ریزد به راهت

این امّت تو تا قـیامت رو سفـیـد است            از بـرکـت صوت اذان‌گـوی سـیاهـت

بـوی عــلـی را مـی‌دهـی آقـای مـکـه            وقـتـی شده دیـگـر ابـوطـالـب پـناهت

دلخوش به اصحابت نشو که در خطرها            تـنـهـا عـلـی مـی‌مـانـد آقا در سپـاهت

لعنت بر آنکه با جسارت حرف می‌زد

هرکس ز کفر والـدینت حـرف می‌زد

شکوه نکن از غربتت، لشگر که داری            در غـزوه‌هایت ضربۀ آخـر که داری

اصلاً بیـاید چـند تا مـرحـب به مـیدان            فـرقی نـدارد، فـاتـح خـیـبـر که داری

گیرم که اصلاً عبدوَد رد شد ز خندق            آسوده باش آقای من! حـیدر که داری

به طعـنه‌های این و آن بی‌اعـتـنا باش            بگذر از ین بدبخت‌ها! کوثر که داری

آنکس که خیر و برکت دنیاست زهراست

سِّر وجود این جهان زهراست، زهراست

ای صــادق آل عـلـی در بـیـکـران‌هـا            یـادی بکـن قـدری هم از ما ناتـوان‌ها

بـار سـفـر بـرداشـتـی از دوش مـردم            ای نـاشـنـاس مـهــربـانِ کــاروان‌هــا

جـارو کـشـت اعـجـاز ابـراهـیـم دارد            در دست‌های توست این کون و مکان‌ها

درک مـقـامت کار امـثال زُراره ست            کی راه دارد در حـریمت این گمان‌ها

پـرچـم سـیـاه روضه بر دیـوار داری            تو روضه‌خوانی بر تمام روضه‌خوان‌ها

روضه بخـوان از آفـتاب بـین گـودال

از حجّـت اللهی که افـتادست بـی‌حـال